اختصاصی فوسبال؛ رستگاری در لندن!

استرس , هیجان , قدرت , جنگ ,  رویا ... همگی واژگانی هستند که وقتی صحبت از دیدار کلاسیک دو نیروی دفع کننده یک دیگر یعنی آلمان و انگلیس میشود به سادگی میتوان آن ها را تعریف کرد .

از ۲۱۰۰ سال پیش زمانی که بربر ها تصمیم گرفتند اختلافات قبیله ای را یکبار برای همیشه کنار بگذارند و با یک دیگر متحد شوند تا امپراطوری بزرگ روم را شکست دهند , اتحادی که بربر های ژرمن و بربر های ساکسون رومی ها را به زانو دراوردند , پس از آن دیگر هیچوقت ژرمن ها و ساکسون ها با یک دیگر دست ندادند.

🇩🇪آلمان ⚔️ انگلستان🏴󠁧󠁢󠁥󠁮󠁧󠁿

دو واژه ی متضاد , رقابت این دو قطب فراتر از یک فوتبال و حتی یک جنگ است. 
شدت این رقابت و تنفر در عمق وجود ریشه انگلیسی ها رخنه کرده است . هرچند که جهان با سیستم ریاضیاتی آلمان ها قدم برمیدارد اما انگلیسی ها هیچ طوره با آن کنار نمیایند. اگر آلمانی ها فرمان خودرو را سمت چپ خودرو قرار دهند انگلیسی ها میگویند حتماا راست بهتر است, اگر یه فرد آلمانی ۸۰ کیلوگرم باشد وزن آن فرد در انگلستان ۱۷۶ پوند است. اگر آلمانی ها صبح قهوه بنوشند انگلیسی ها چای مینوشند , آن ها یورو را به عنوان یک واحد ارزی نمیپذیرند و در اتحادیه اروپایی که آلمان در راس آن قرار بگیرد قدم نمیگذارند. گویی اگر میتوانستند کاری میکردند که خورشید در انگلستان از شرق غروب کند.

وقتی به تاریخ نگاه میکنیم متوجه میشویم که دنیا جاییست که آلمان ها مسیر خود را میروند اما انگلیسی همیشه در تلاشند بگویند که از آنها بهتر اند اما در نهایت همیشه یک قدم عقب تر اند ! 
درست مثل جمله ی گری لینکر :

فوتبال ورزش ساده ایست که ۲۲ نفر ۹۰ دقیقه به دنبال یک توپ میدوند و در نهایت آلمان پیروز میشود. 

آیینه ی زیبایی از تاریخ این دو قطب , در تاریخچه ۱۲۲ ساله ی فوتبال دیده میشود.
در سال ۱۹۳۰ برای اولین بار این دو تیم در یک دیدار رسمی دوستانه برابر یکدیگر قرار گرفتن , در حالی که جهان در یکی از حساس ترین مقاطع سیاست خود بود این دیدار به ظاهر دوستانه مانند میدان جنگی بود که هیچ یک نمیخواستند بازنده آن باشند که در نهایت هم با تساوی ۳.۳ به آن پایان دادند.
اما اولین تقابل جدی و رسمی دو تیم برمیگردد به فینال جنجالی ۱۹۶۶ جایی که آلمان پس از شکست دادن شوروی در نیمه نهایی باید در فینال در ومبلی به مصاف تیم میزبان میرفت.
بازی در وقت های قانونی با تساوی ۲.۲ خاتمه یافت تا کار به وقت های اضافی بکشد.
در وقت اضافی اول جف هرست مهاجم انگلیسی ها شوتی را روانه ی دروازه آلمان کرد که پس از برخورد با تیر عمودی به زمین برگشت و سپس از مقابل دروازه خارج شد. قبل از اینکه توپ توسط مدافعان آلمانی دفع شود بازیکنان انگلیس این گل را جشن گرفتند , هرچند داور بازی مطمئن نبود که توپ وارد دروازه شده باشد به همین دلیل به کنار کمک اهل شوروی خود توفیق بهراموف رفت و از او سوال پرسید که او اعلام کرد توپ گل شده است!
بعد ها این داستان و کمک داور روس و خط دروازه  در فرهنگ عامه انگلیسی ها به خطوط روسی معروف شد , آنها این اتفاق را به جنگ جهانی تشبیه میکردند و رسانه های آلمانی نیز تصمیم اشتباه واضح داور اهل شوروی را که در واقع اهل آذربایجان بود با باخت تیم شوروی در نیمه نهایی همین جام برابر ژرمن ها ارجاع میدادند.
در سال ۲۰۰۴ انگلستان در مقدماتی جام جهانی با آذربایجان هم گروه شد که بازی آن ها در باکو در استادیومی به نام بهراموف برگذار میشد.
بسیاری از هواداران انگلیس پس از بازی به مقبره ی توفیق بهراموف که در سال ۱۹۹۳ درگذشته بود رفتند و روی آن گل میریختند.
در همان سال ۱۹۹۳ نیز پس از مرگ بهراموف جفت هرست و سایر مشاهیر فوتبال در مراسم دفن او از او تجلیل کردند.
اما این نیز پایان کار نبود در لحظات پایانی بازی زمانی که هواداران انگلیس با تصور این که بازی به پایان رسیده است وارد زمین شده بودند , داور باید بازی را متوقف میکرد اما از این کار سر باز زد تا جف هرست در همان لحظات گلی دیگر وارد دروازه ژرمن ها کند تا به تنها بازیکنی در تاریخ تبدیل کند که در فینال جام جهانی هت ریک کرده است.

[261]

از این بازی اغلب به عنوان اوج موفقیت ورزشی انگلستان یاد میشود , و پس از آن باعث ایجاد یک شعار رایج و معروف به “دو جنگ جهانی و یک جام جهانی” میان طرفداران انگلیس شد.

Two world war and one world cup
to the tone of "camptown races"

دو سال بعد آلمان ها در یک دیدار دوستانه در سال ۱۹۶۸ به مصاف انگلستان رفتند که با تک گل فرانز بکن بائر موفق شدند اولین پیروزی تاریخ خود را در برابر انگلستان کسب کنند.

آمار نتایج دیدار های آلمان و انگلستان تا سال ۱۹۶۶ :

انگلستان ۷ برد
یک تساوی
آلمان بدون برد

بعد از ۴سال از این شکست تلخ و ناجوانمردانه این بار نیز در جام جهانی و مرحله ی یک چهارم نهایی نوبت به دیدار دوباره ی این دو تیم شد.

از سال ۱۹۶۶ دیگر همه چیز برای آلمانی ها فرق میکرد آنها نمیتوانستند آن بازی را فراموش کنند و انگلیس تبدیل به رقیبی شد که همیشه باید شکستش داد.

هرچند انگلستان کار را بهتر آغاز کرد و در نیمه نخست با دو گل به برتری رسید اما در نیمه دوم ورق برگشت. فرانز بکنبائر و اوه زیلر بازی را به تساوی کشاندند و باز هم بازی به وقت های اضافه کشیده شد. این بار گرد مولر توپ را وارد دروازه ی انگلستان کرد تا انتقام شکست ۱۹۶۶ را از آنها بگیرد. شکستی که آغاز دو دهه سلطه ی فوتبال آلمان و سقوط انگلیس بود.

۲۰سال طول کشید تا این دو تیم دوباره و در یک رقابت معتبر این بار باز هم در جام جهانی با یک دیگر رو به رو شوند. 
این بازی از این جهت برای انگلستان اهمیت زیادی داشت که آنها پس از سال ۱۹۶۸ هرگز نتوانسته بودند در یک رقابت معتبر به جمع ۴ تیم برتر برسند اما آلمان ها ۸بار از ۱۰ بار ممکن این کار را انجام داده بودند و به حضور در این مرحله عادت داشتند.
این بار فرانز بکن بائر مربی آلمان بود و تیم قدرتمندی در اختیار داشت که همه از آن میترسیدند. بازی آنگونه که همه انتظار داشتند پیش نرفت و با تساوی یک بر یک به پایان رسید تا کار به ضربات پنالتی بکشد. با دو پنالتی که استوارت پیرس و چریس ودل از دست دادند آلمان موفق شد با برتری ۴ بر ۳ در ضربات پنالتی به فینال جام جهانی صعود کنی . فینالی که با خاطره ی خوش شکست انگلستان و قهرمانی سوم آلمان در جام های جهانی منجر شد.

در جریان این بازی پل گاسویین ستاره انگلیس کارت زردی دریافت کرد که منجر به محرومیت او از فینال میشد , او پس از دریافت این کارت شروع به اشک ریختن کرد  که این صحنه بازتاب بسیار زیاد در رسانه ها داشت.
اشک هایی که شاید بهتر بود برای ریختنشان تا پایان بازی صبر میکرد...

[265]

ملاقات بعدی یورو ۹۶...
این بار همه چیز برای شکست دادن آلمان فراهم بود. انگلیس پس از ۳۰ سال از قهرمانی در خاک خود این بار نیز در ومبلی میزبان آلمان بودند.

عناوین روزنامه های انگلیسی بسیار تندرو و بیش از حد ملی گرایانه و نژاد پرستانه بود. آنها هیجان را میخواستند هیچ چیز نباید جلوی پیروزی آن ها را بگیرد.
بحث بر انگیز ترین عنوان را روزنامه ی دیلی میرور داشت که با تیتر "Achtung" به معنی "تسلیم شد" برای تو فریتز قهرمانی ۹۶ به پایان رسیده است . که اشاره داشت به تیتر همین روزنامه کهنه در سال ۱۹۳۹ در مورد  گزارش اعلان های جنگ جهانی. پیرس مورگان سردبیر روزنامه متعاقبا برای این عنوان عذرخواهی کرد. بویژه که پس از شکست انگلیس این تهییج را باعث شورش مردم انگلیس در میدان ترافلگار میدانند.

فقط ۳ دقیقه از بازی گذشته بود که آلن شیرر دروازه ی آلمان را باز کرد اما گل تساوی آلمان نیز خیلی زود و در دقیقه ۱۶ توسط اشتفان کونتز سرمربی حال حاضر تیم جوانان آلمان به ثمر رسید. علی رغم حملات خطرناک و یک گل مردود برای آلمان ها بازی مانند سال ۱۹۹۰ به ضربات پنالتی کشیده شد.

این بار انگلیسی ها خود را برای این ضربات بسیار آماده کرده بودند بویژه که آن ها دروازه بان پنالتی گیر دیوید سیمن را در درون دروازه ی خود داشتند و در مرحله قبل نیز اسپانیا را در ضربات پنالتی شکست داده بودند.

این بار انگلیسی ها موفق شدند ۵ پنالتی خود را به گل تبدیل کنند اما این برای شکست آلمان کافی نبود زیرا آلمان ها نیز هر ۵ پنالتی خود را وارد دروازه انگلیس کردند. نوبت به تک ضربات مرگبار پنالتی رسید .
گرت ساوتگیت سرمربی حال حاضر انگلیسی ها پنالتی را از دست داد. آندریاس مولر برای آلمان ها پشت توپ ایستاد...

بله درست است انگلیس باز هم از آلمان شکست خورد آندریاس مولر پس از این گل در برابر هواداران انگلستان ایستاد تا خوشحالی خود را به سبک نازی ها انجام دهد. تصویری که منجر به خودکشی ۶ هوادار انگلیسی درون ورزشگاه شد...

پیش از این بازی نیز فدراسیون فوتبال انگلیس یک بازی دوستانه  که قرار بود در استادیوم المپیک برلین با آلمان برگذار شود را به دلیل مصادف شدن با سالروز تولد ۱۰۵ سالگی آدولف هیتلر در روز ۲۰ آوریل ۱۹۹۴ لغو کرد.

[264]

دو تیم آلمان و انگلستان در مرحله گروهی یورو ۲۰۰۰ نیز با یک دیگر رو به رو شدند که انگلستان موفق شد آلمان را با یک گل شکست دهد.
هرچند آلمان در سال ۲۰۰۰ بدترین عملکرد خود را در تمامی ادوار یورو داشت. هر دو تیم آلمان و انگلیس نیز از گروه خود حذف شدند. 
 

اما دیگر تقابل تاریخی دو تیم به سال ۲۰۱۰ باز میگردد.
جایی که آلمان ها موفق شدند انگلیس را با شکست سنگین ۴ بر یک شکست دهند و سنگین ترین شکست تاریخ انگلیس را در ادوار جام جهانی به آن ها تحمیل کنند.
درست زمانی که آلمان با نتیجه ۲ بر یک از انگلیس پیش بود این بار نوبت فرانک لمپارد رسید تا خاطره ی جف هرست را در ذهن همگان زنده کند , شوت سرکش لمپارد پس از برخورد به تیرک عمودی این بار از خط دروازه آلمان رد شد اما جمع کردن سریع توپ نویر و آغاز سریع بازی شاید به نحوی ذهن داور را مجاب کرد که این توپ وارد دروازه نشده است.
در واقع عاقبت کار است که به خود ما باز میگردد...

[266]

در نوامبر ۲۰۱۳ دو تیم آلمان و انگلیس در یک بازی دوستانه که به مناسبت بازگشایی استادیوم ومبلی پس از بازسازی دوباره آن برگذار شده بود شرکت کردند که در پایان آلمان موفق شد با تک گل پر مرته ساکر انگلیس را شکست دهد.
پس از پایان این بازی روزنامه بیلد با تیتری طنز آمیز "wembley is now german" که اشاره به گل جف هرست که به "wembley goal" معروف شده بود جنجال زیادی به پا کرد.

اما از سال ۱۹۶۶ و پس از آن فینال دو تیم آلمان و انگلستان طی ۲۴ بازی به مصاف یک دیگر رفتند که سهم :

آلمان  ۱۵ برد
۵ تساوی
انگلستان ۴ برد

بوده است که نشان دهنده ی برتری قاطع آلمان ها از سال ۱۹۶۶ تا به امروز بوده است.

همچنین انگلستان از سال ۱۹۷۵ تا به امروز ۷ بار در استادیوم ومبلی میزبان آلمان ها بوده است که سهم آلمان ها ۶ پیروزی 
و یک تساوی بوده و انگلستان دیگر نتوانسته است در خاک خود آلمان ها را شکست دهد.
۴۷سال بدون پیروزی در خاک خود....

رسانه ها و مردم :

از زمان جنگ جهانی دوم , انگلیسی ها خود را در تمام زمینه ها مانند تولید اتوموبیل , نیرو های دریایی , تجارت و اقتصاد رقیب آلمان میدانند و شدت این رقابت در فوتبال نیز نفوذ کرده است.
هواداران فوتبال انگلیس اغلب آلمان را رقیب سنتی خود میدانند و بیشتر از آن که با سایر کشور های حساس مانند اسکاتلند , ایرلند , آرژانتین یا استرالیا درگیر باشند به این رقابت اهمیت ویژه ای میدهند. همیشه در آستانه مسابقات المان رسانه های انگلیسی مقالاتی تهییج کننده با اشارتی به جنگ جهانی منتشر میکنند و در آن از اصلاحاتی مانند "huh" و "krauts" سعی در تحقیر رقیب سنتی خود دارند.
در سال ۲۰۰۱ و پس از پیروزی ۵ بر یک انگلستان برابر آلمان در مقدماتی جام جهانی روزنامه Sunday mirror با زدن تیتر "BLITZED" مقایسه ای با جنگ جهانی دوم انجام داد که بازتاب منفی زیادی داشت.

اما در آلمان اوضاع کاملا متفاوت است. از دهه ۱۹۶۰ رقابت این دو تیم عمدتا یک پدیده انگلیسی خطاب میشود که این موضوع بار ها توسط چندین مفسر آلمانی و انگلیسی بیان شده است.
در ژوئن ۲۰۰۹ , استیون فرای کمدین انگلیسی در برنامه IQ بی بی سی اظهار داشت که هواداران فوتبال آلمان به باخت تیم خود در جام جهانی ۶۶ هیچ اهمیتی نمیدهند و حتی ممکن است آن را به یاد نداشته باشند... در عوض آلمانی ها هلند را به عنوان رقیب سنتی خود میبینند و بیشتر به مسابقات خود برابر هلند مانند فینال ۷۴ اهمیت میدهند.
در سال ۲۰۰۱ و پس از شکست سنگین ۵ بر یک بسیاری از هواداران آلمانی نگران نبودند و بیشتر به شکست هلند برابر ایرلند اشاره میکردند که باعث بازماندن هلند از صعود به جام جهانی شد.
در ان روز مردم آلمان در بسیاری شهر ها به خیابان ریختند و آواز بدون هلند به جام جهانی میرویم در خیابان ها سر دادند.
در سال ۲۰۱۰ ماریانا هاید روزنامه نگار گاردین طی مقاله ای نوشت که رقابت انگلیس و آلمان آشکارا یک توهم است , که به آن لقب جنون انگلیسی داد.
او اشاره کرد که طی دهه های اخیر  دنیا به طرز حیرت انگیزی تغییر کرده است و باخت انگلستان به آلمان در تورنمت های بزرگ یکی از معدود قطعیت هاست.

حال در یورو ۲۰۲۱ دوباره این دو رقیب کهنه باز هم در یک مسابقه حساس به مصاف یکدیگر میروند.
باز هم آلمان , باز هم ومبلی این بار باید ببینیم یکی از معمولی ترین انگلیس های تاریخ برابر یکی از سینوسی ترین آلمان های تاریخ چه خواهد کرد.
آیا آن ها میتوانند این طلسم سخت را بشکنند یا آلمان به کاری که به انجام آن عادت داشته است ادامه خواهد داد.
طی سال های اخیر هیچ استادیوم خارجی ای اندازه ومبلی شاهد شادی های پس از گل آلمانی ها نبوده است , آیا آلمان باز هم در لندن رستگار خواهد شد…..